Aragonés | Asturian | Belarusian | Català | Chinese | Corsu | Czech | Dansk | Deutsch | English | Español | Esperanto | Français | Hebrew | Ido | Interlingua | Interlingue | Italiano | Latin | Lingua Franca Nova | Nederlands | Norsk | Occitan | Polski | Português | Romanian | Russian | Slovensky | Suomi | Svenska | Turkish | Universalglot | Volapük
Tradukoj bonvenaj

La Movado por la Libervola Formorto de la Homaro estas movado, ja ne organizaĵo. Ĝi estas socia movado kreita de homoj zorgantaj pri la vivo surtera. Ni ne estas aro da mizantropoj kaj kontraŭsociaj, maltusanaj neadaptitoj, kiuj ĝojas malsanece ĉiufoje, kiam la katastrofoj frapas la homaron. Nenio estas pli fremda al la vero. La libervola formorto de la homaro estas humaneca alternativo al la homaj katastrofoj.

Ni ne volas paroli pri tio, kiel la homa speco montriĝis egoista kaj senmorala parazito sur la vizaĝo de ĉi tiu planedo iam sana. Tia negativeco prezentas nenian solvon al la senbridaj hororoj kaŭzataj de la homa agado. Anstataŭ tio, la movado prezentas konsole kuraĝigan alternativon al la ruiniga ekspluatado kaj al la amasa detruado de la tera ekologio.

Kiel ja scias la Voluntuloj de la movado, la esperiga alternativo al la malapero de milionoj da specoj bestaj kaj vegetalaj estas la libervola formorto de unu sola: la Homo sapiens… ni.

Ĉiufoje, kiam iu el ni decidas ne aldoni pliajn homojn al tiuj jam amasiĝantaj sur ĉi tiu damaĝinta planedo, nova radio de espero brilas en la tenebro. Kiam ĉiuj decidos ĉesi reproduktiĝi, tiam la tera biosfero reakiros ties iaman splendon kaj la ceteraj kreitaĵoj estos liberaj por vivi, morti, evolui (ĉu ili ja kredos je evoluado), kaj ili eble malaperos, kiel multaj “eksperimentoj” de la naturo faris tra la tempo. Ni ĉiuj devas kunlabori.

Desegnaĵo de Nina Paley

Ĉu vi parolas serioze?
Multaj vidas humuron ĉe la movado kaj pensas, ke ni ne povas serioze paroli pri la libervola formorto de la homaro. Malgraŭ la seriozeco kaj de la situacio kaj de la movado, ankaŭ estas loko por humuro. Fakte, sen humuro, la situacio de la Tero estus neelteneble deprimiga. Iom da frivoleco mildigas la gravecon de la situacio.
Ja la rapida estingiĝo de la sovaĝa vivo kaj la ĉiutaga morto de miloj da infanoj ne estas amuzaj aferoj, sed nek ridado nek plorado povos ion ŝanĝi. Kial do ne amuziĝi dum ni laboras kaj ludas por pli bona mondo?
Cetere, rehavigi al la Tero sian naturan splendon kaj meti finon al la senutila sufero de la homaro estas pozitivaj ideoj. Deprimiĝi ne havas sencon.

Ĉu la Voluntuloj esperas sukcesi?
Ni la Voluntuloj de la Movado estas realistaj. Ni ja scias, ke ni neniam vidos la tagon, kiam ne plu estos homoj sur la Tero. La nia estas celo longperspektiva.
Oni sugestis, ke ekzistas nur du ŝancoj, ke ĉiuj libervole decidos ĉesi reproduktiĝi: malmulta kaj neniu. La perspektivoj ja ŝajnas kontraŭaj al la konservado de la surtera vivo, sed la decido ĉesi reproduktiĝi restas ankoraŭ la plej bona el etika vidpunkto. Fakte, la neebleco eviti la amasmorton, kiun la homaro maĥinacias estas ja bona kialo por neniun pli kondamni al la vivo.
Eĉ se niaj ŝancoj sukcesi estus nur unu el cent, ni ja devus klopodi. Rezigni kaj lasi la homaron iri sian vojon ni ne povas. Oni riskas multon.
La Movado povas esti rigardata kiel sukcesa ĉiufoje, kiam iu el ni libervole decidas ĉesi reproduktiĝi.

Ĉu la Movado havas malamikojn?
Spektinte centojn da televidserioj, kie la bonulo mortigas la mavulon, estas ja tenta rigardi la realan mondon per la sama trigroŝa, heroa pensmaniero. Ni ja povas serĉi malamikon atakotan por defendi nian justan aferon, sed fakte ne estas iu mavulo en ĉi tiu historio.
Finfine la veraj “malamikoj” estas la voremo, senscio kaj subpremado homaj. Ni ja povos pli atingi stimulante malavarecon, sciadon kaj liberecon, ol batalante kontraŭ fikcian malamikon.
Oni faros grandajn progresojn al la pliboniĝado de la kvalito de la vivo surtera kontraŭstarante al voremo respondecon, al senscio edukadon, kaj al subpremado liberecon. Anstataŭ aranĝi rendevuon kun la mavuloj surstrate ĉe la tagmezo kaj interpafadi kiel en la vakerfilmoj, kial ne inviti ilin al la taverno por serĉi solvojn kune?

Kia estas la oficiala sinteno de la Movado?
Ĉar la Movado ne estas vivulo kun buŝo aŭ cerbo, ĝi ankaŭ ne povas preni decidojn aŭ havi opiniojn. Ĝi ne povas partopreni diskutojn, diri al la homoj kion fari kaj pensi, aŭ ricevi pugnobaton pro tio.
La libervola formorto de la homaro estas nur ideo aldonota al la nunaj kredosistemoj, ja ne kompleksa kondutkodo. Neniu ĉefulkomitato decidas, kiajn sintenojn ĉiu prenu. Plej multaj Voluntuloj de la Movado aprobas la filozofion esprimitan en la devizo “Ni povu vivi longe kaj malaperi”, tamen se iu ne volas vivi longe, tio estas sia afero. Fakte la sola postulo por iĝi Voluntulo estas ne aldoni pliajn homojn al la loĝantaro.
La Voluntuloj estas tiel diversaj rilate al siaj vidpunktojn pri religio, politiko kaj filozofio, ke estus disiga ekformuli oficialajn sintenojn de la Movado. Gardu vin kontraŭ dogmoj. Ĉiu parolas per si mem.

Kiam kaj kiel komenciĝis la Movado?
La radikoj de la Movado estas tiel profundaj, kiel la homa historio. La potencialo por iu movado por la formorto de la homaro ekzistadis de kiam la homoj ekzistas.
Kiam la homoj de la Glaciepoko ĉasadis bestojn ĝis estingigo, estas probable ke almenaŭ unu el niaj prapatroj rezonis konfuze.
Laŭmezure kiel la Fekunda Duonluno fariĝis arida dezerto kaj la cedroj de Libano estis buĉataj por konstrui templojn, verŝajne iu pensis “Mi tute ne ŝatas tion”.
Kiam la Romanoj provizumis sian imperion ĉerpante resursojn el lokoj proksimaj kaj malproksimaj, certe iu ekkriis Humanus non gratis!, aŭ ion similan.
Al iu verŝajne venis en la kapon, ke la planedo fartus pli bone sen tiu hordo entrudiĝema. Ja iu krom la mezorienta dio Javeo/Alaho. Laŭ la tradicio, tiu kreinta dio konsciis en la pratempoj sian eraron fari la homojn kaj sin preparis por malaperigi ilin el la tero, sed en momento de malforto li savis unu familion kun filoj. Aj! (Genezo 6:5-8).
Ni nomas ĝin Movado por la Libervola Formorto de la Homaro, sed ĝi sendube havis aliajn nomojn en la pasinteco. Kiom ni scias, neniu el tiaj nomoj estis registrita.
Verŝajne estas miloj, se ne milionoj da homoj en la mondo, kiuj sendepende alvenadas al la sama konkludo. Granda parto de la nunaj Voluntuloj estis konvinkiĝintaj formortistoj, antaŭ ol koni la Movadon.*
La veran originon de la Movado oni povas trovi en la natura abundo de amo kaj logiko kuŝanta en ni ĉiuj. Nia denaska sento por justeco kondukas nin preni la plej respondecan decidon. * Mi estas unu el tiaj kazoj (N. de la T.)

Kiu estas la fondinto?
Neniu estas la fondinto de la Movado. La usona aktivulo Les U. Knight donis la nomon Movado por la Libervola Formorto de la Homaro al filozofio aŭ mondkoncepto ekzistanta de kiam la homoj komencis pensi. Temas pri konscio sendepende akirita en diversaj lokoj de la mondo tra la historio, sed malaperinta meze de la pornaskismo de la socio.
Same kiel milionoj da homoj, Les U. Knight sekvis simplan logikan sinsekvon, gvidita de amo, kaj alvenis al la konkludo, ke la Tero fartus multe pli bone sen la homaro. Oni povas lin rigardi kiel malkovrinton, kiu identigis la movadon kaj donis al ĝi nomon, eĉ se ĉiu trovas la veron per si mem.
Kvankam Les estas tutmonde konata kiel la proparolanto de la Movado, neniu rajtas paroli en la nomo de ĉiuj Voluntuloj. Estas neniu oficiala sinteno pri aferoj preter tio deduktebla per la nomo de la Movado.

Ni havas filojn. Ĉu ni rajtas ankoraŭ aliĝi?
Kompreneble jes. Vi ne estos la solaj. Kiam la homoj adoptas la perspektivon de la libervola formortismo, ili decidas ne aldoni pliajn membrojn al la nuna homa familio. Ili ne urĝas siajn filojn, por ke ili donu nepojn al ili kaj eĉ povas instigi ilin por preni respondecan decidon pri sia fekundeco.
La hodiaŭaj infanoj estas la destino de l’ morgaŭo. Niaj infanoj havas la potencialon akiri sufiĉan konscion por ŝanĝi la direkton de la civilizacio kaj komenci restarigi la teran biosferon. Plej multaj povas profiti nian helpon por disvolvi sian tutan potencialon.
Estas neniu motivo por senti sin kulpa pri la pasinteco. Kulposento ne kondukas al pozitivaj solvoj. Aparteni al la Movado havas nenian rilaton al la pasinteco. Estas la estonteco de la surtera vivo, kion la Voluntuloj volas protekti.

Ĉu iu oponas al la Movado?
Iuj unuavide pensas, ke la Voluntuloj kaj Subtenantoj de la Movado verŝajne malamas la homojn kaj volas, ke ĉiuj memmortigu sin aŭ estu viktimoj de amasmurdoj. Oni facile forgesas, ke alia maniero redukti la nombron da homoj estas tutsimple ĉesi reproduktiĝi. Naski infanojn ŝajnas blinda punkto en onia vivkoncepto.
La ideo, ke ni ĉiuj povas libervole abstini je reproduktado estas ofte formetita sen tro da konsidero. Por ekzemplo:

• “La homoj daŭre seksumos, vi ne povas tion eviti”;
• “Reproduktiĝi estas natura instinkto”;
• “Al mi tre plaĉas la infanoj!”;
• “Kelkaj el ni ja devas reproduktiĝi, ĉar ni estas pli bonaj ol la aliaj”;
• “La homoj estas parto de la Naturo”;
• … kaj tiel plu.

Tamen se oni pripensas sufiĉe kaj klopodas superi la sociajn obstaklojn, kiuj malhelpas klarpenson, oni povos alveni al preskaŭ sama konkludo: ni devas libervole kaj progresive malaperi por la bono de la homaro kaj de la planedo. Kompreneble la Movado kontraŭas la nevolan formorton de kiu ajn speco kaj kiun ajn iniciaton, kiu defendas la ekstermadon de la homaro. Nuntempe oni faras organizitajn aktivaĵojn favore al ambaŭ hororoj. Por ekzemplo:

• produktado kaj uzado de armiloj;
• produktado de toksaĵoj, kiel petrolkemiaĵoj kaj nukleaĵoj;
• ekspluatado de homaj kaj naturaj resursoj;
• instigado de la reproduktiva faŝismo;
• … kaj tiel plu.

La supran oni povus nomi Terorisma Movado por la Homa Ekstermado, sed tio estus enklasigi kaj instigi rivalecan sintenon.
La Movado kontraŭas tion, kion tiaj homoj faras, sed estas malmulte probable, ke iu faru al si la penon reciproki la servon. Fakte ne havas multe da senco kontraŭstari libervolan movadon, kiu malutilas al neniu kaj faras bonon al ĉiuj.

Kiel mi povas aliĝi?
Esti parto de la Movado signifas kundividi nian pensmanieron. Ĉio, kion vi devas fari por aliĝi estas preni de nun la decidon ne reproduktiĝi. Tio estas facila por iuj. Por aliaj ĝi estas malgrava afero. Sed por multaj, aliĝi al la Movado signifas fari grandegan personan sinoferon.
La Movado ne estas organizaĵo, do oni ne pagu iun ajn aliĝkotizon. Ni estas milionoj da homoj, ĉiu sendepende faranta tion, kion ni opinias plej ĝusta.

Ĉu ne estas bonaj kialoj por havi filojn?

Ja estas en la fakto naskiĝi tia foresto de neceso, ke kiam oni zorge pripensas, manke de scii kiel reagi, tiam oni staras kun malfermita buŝo”.

---